Na een reeks bijzondere bestemmingen was er bij de organisatie even twijfel over Mallorca als bestemming voor de 13e Grand Round. Wie was er immers nou nog niet op Mallorca geweest vroegen wij ons af. De twijfel beperkte zich echter niet alleen tot de bestemming. Voor het eerst een Grand Round organiseren zonder de ondersteuning van Peter Janssen en Nicole Gerritsen zorgde voor de nodige onzekerheid in het algemeen. Toen de reis ook nog eens begon met 2 uur vertraging bij vertrek uit Rotterdam zakte het zelfvertrouwen nog wat verder. Maar op dat moment gebeurde iets bijzonders, iets dat maar het beste omschreven kan worden als Grand-Round gevoel. Geen gemopper, geen geklaag. In plaats daarvan lachende gezichten, geanimeerde gesprekken. Moppen tappend, kennis makend, ervaringen uitwisselend zaten de deelnemers genoeglijk in groepjes bij elkaar. De Grand-Round was al begonnen! En het gevoel hield niet op. In Mallorca gingen de gesprekken door tijdens ernstige momenten, luchtige bijeenkomsten, competitieve spelmomenten en ’s avonds op het terras en elders. De wisselende contacten gingen door totdat we weer allemaal veilig terug waren In Noord-Limburg. We zijn alle deelnemers erg dankbaar voor dit gevoel. Natuurlijk waren er de workshops waarin het centrale thema “toekomstbestendigheid” in een drieluik werd belicht. Met een serieuze ondertoon maar ook met humor werd dit onderwerp van grof naar fijn, van algemeen beschouwend naar persoonlijk belicht. En er was het spel waarbij er altijd een dubbele bodem wordt gezocht, ook als die er niet is.

Als mensen buiten de regio horen dat in Noord-Limburg 80 professionals en bestuurders samen op pad gaan om te werken aan samenwerking gaan de wenkbrauwen al wat omhoog maar als ze dan ook nog eens horen dat dit door de regio zelf georganiseerd en gefinancierd wordt is de belangstelling helemaal gewekt. Dit zou niet mogelijk zijn als we niet het vertrouwen zouden hebben van onze bestuurders van regionale zorginstellingen en beroepsverenigingen: de Zorggroep, Cohesie, VieCuri MC, Vincent van Gogh en het Medisch Specialistisch Bedrijf VieCuri. Hen zijn we dan ook veel dank verschuldigd, niet alleen voor de financiële bijdrage maar ook voor hun inbreng en bereidheid deel te nemen aan deze bijeenkomst en te luisteren naar wat professionals over de zorg in Noord-Limburg te zeggen hebben. Het doet ons bijzonder veel genoegen u nu al te mogen berichten dat een 14e editie van de Grand Round opnieuw op hun ondersteuning mag rekenen. Dank hiervoor!

We blijven het benadrukken, de Grand Round is geen individuele prestatie maar juist het resultaat van de inzet van alle deelnemers. Natuurlijk is er de vaste kern van 7 enthousiaste mensen die onvoorwaardelijk geloven in samenwerking maar zonder de ondersteuning van de professionals / deelnemers die zich met enthousiasme, soms ook vertwijfeling, in een aantal voorbereidende bijeenkomsten inzetten voor de totstandkoming van hun workshop zou de Grand Round niet mogelijk zijn.

Veel dank aan Nathalie Peters, Suzanne Claessens, Bauke Freriks, Tim Roberts, Lieke Geurts, Sander Sassen, Arif Wahaj, Anke Loijen, Margot Wagendorp, Cecile Soemers, Mark Hulsbosch, voor hun voorbereidende werk.

Wie we bovendien veel dank verschuldigd zijn is Willemijn van Unravel Incentives & Events. Zij heeft niet alleen het talent om plooien glad te strijken waar ze ontstaan maar weet ze zelfs vaak te voorspellen en daarmee te voorkomen. Willemijn, opnieuw veel dank voor de ondersteuning op deze reis.

Een bijzonder woord van dank aan Leon de Bock, Leon Verhees en Folkert van der Beek, die met hun pennenvruchten dit verslag hebben voorzien van hun beleving van deze Grand Round. Ook een bijzonder woord van dank aan Irene van den Heuvel met haar backing vocals , voor hun muzikale samenvatting op de gala-avond. Het lijkt inmiddels een traditie geworden om namens de deelnemers op de maten van een pakkende meezinger een loflied aan te heffen op de Grand Round.

Maar deze Grand Round is er ook een van afscheid. Iedereen die de Grand Round kent weet dat er veel voorbereiding nodig is om te zorgen dat alles soepel loopt.

Elfrieke Boddaert die de afgelopen 4 edities mee heeft georganiseerd zag zich door haar agenda gedwongen tot keuzes. Met een scherp oog voor details maar ook met overzicht op de grote lijnen heeft zij in de Grand Round organisatie een belangrijke rol gespeeld. Zij droeg vanaf haar toetreden tot de organisatie onder andere zorg voor de accreditatie. Als een bevlogen professional en volledig overtuigd van de meerwaarde van communicatie en samenwerking is zij een van onze grootste ambassadeurs in de regio. Elfrieke bedankt. We hopen je in de toekomst weer als deelnemer te mogen begroeten.

Tenslotte nog dank aan Charles van Berlo voor de talrijke mooie foto’s.

Veel leesplezier, U hoort van ons.

Voor mij was het de derde keer dat ik deelnam aan de "Grand Round". Het is daarom de hoogste tijd dat ik een bijdrage lever door het schrijven van een verslagje. Nu, drie maanden later, tracht ik de kern van de conferentie terug te halen. En de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat het waarlijk nog niet meevalt. De jongste editie had "toekomstbestendigheid" als thema. De workshops belichtten verschillende aspecten van dit onderwerp, zoals de organisatie van zorg, innovaties in de zorg en strategieën om stress het hoofd te bieden. Maar wat voor mij belangrijker was dan de inhoud van voordrachten en workshops, waren de gesprekken met collega's. Want welke onderwerpen bespreken artsen en psychologen van diverse afkomst, apothekers en bestuurders onderling? Dat zijn niet zozeer de grote thema's die buiten onze directe invloedssfeer liggen, maar de kleinere thema's zoals de regionale organisatie van zorg en onderlinge samenwerking. Dus het ging in mijn geval minder over "toekomstbestendigheid" en meer over moeilijke gedeelde patiënten of over de samenwerking tussen het Vincent van Gogh en het Viecuri of de huisartsen. En natuurlijk over andere dingen die niets met het werk te maken hebben. Wat hierbij geweldig helpt is de andere omgeving en de ontspannen sfeer. Deze kletspraatjes buiten het programma om hebben mij verrassend genoeg de meeste winst opgeleverd in het dagelijkse werk. Want als je elkaar buiten werktijd hebt leren kennen, dan verloopt de samenwerking binnen werktijd op de een of andere manier ook veel soepeler. Dit is voor mij dan ook het belangrijkste doel van de "Grand Round": het verbeteren van de samenwerking en communicatie, om zo te komen tot verbetering van de patiëntenzorg.

Folkert van der Beek

Sinds mijn start bij huisartsenpraktijk Arcade in Tegelen hoor ik het al: “jij moet mee met de grand round!”. Als beginnend huisarts in een voor mij nog vrij onbekende regio merk ik dat het een tijdje duurt voor je bekend bent met de samenwerkingsafspraken tussen de verschillende disciplines. Ook is het soms gewoon handig het gezicht te kennen van de persoon aan de andere kant van de telefoon. De grand round was voor mij vooral een manier om mijn netwerk te vergroten met de medisch specialisten en collega huisartsen.

We begonnen goed met 2 uur vertraging op Rotterdam The Hague Airport, maar dit bleek achteraf het enige minpuntje te zijn. De tijd vloog overigens voorbij want het netwerken begint al vanaf het moment van vertrek met de bus in Venlo. Bij aankomst in het hotel op Mallorca kwam het vakantiegevoel meteen goed binnen; de ligging met uitzicht op de zuidelijke kustlijn was fantastisch!

Het inhoudelijke programma was uitdagend en veroorzaakte genoeg discussie. Verder was de inbreng van collega’s met momenten hilarisch. De opzet maakte dat de programma’s voor iedereen relevant waren. Het programma betreffende mindfulness was een mooie inhoudelijke afsluiter die voor mij na een avondje stappen als geroepen kwam. Ik denk dat er een aantal concrete ideeën liggen voor verbetering van de gezamenlijke regionale zorg en ik ben erg benieuwd hoe deze uitgewerkt gaan worden. De middagprogramma’s waaronder de fietstocht en autotocht brachten de verschillende collega’s op een andere manier met elkaar in contact. De afwisseling van de groepssamenstelling zorgt er uiteindelijk voor dat je een groot deel van de groep (helaas niet iedereen) iets beter leert kennen. Het is interessant en ook nuttig om te weten waar andere zorgprofessionals mee bezig zijn of zich zorgen over maken.

Het lijkt mij niet makkelijk voor de organisatie om een goede balans te vinden tussen inhoudelijke verdieping en het sociale programma. Ik denk dat dit prima is gelukt. Goed ook dat er ruimte wordt geboden om tot rust te komen, al werd deze tijd door mijzelf en anderen automatisch volgepland met nog meer groepsactiviteiten. Wij hebben de laatste dag afgesloten met een prachtige boottocht door de baaitjes van zuid Mallorca. Dank aan Rob Aalbregt voor het regelen van deze tocht en de rest van het officieuze sociale programma. Maar vooral veel dank aan Jacques, Lilian, Inge, Luc, Elfrieke, Luba en Myra. Ik begrijp dat er enorm veel tijd en energie is gestoken in het regelen van een evenwichtig programma en dit is zeker gelukt! Nog belangrijker is dat jullie een setting hebben weten te creëren waarin iedereen in de toch wel grote groep zich vrij voelt om mee te discussiëren en mee te denken.

Ik zal iedere startende huisarts of medisch specialist aan willen raden mee te gaan op de grand round. Ik hoop er in ieder geval over 2 jaar weer bij te kunnen zijn!

Leon de Bock

Op 27-02-2018 was het zover. Ik klikte op de ‘verzendbutton’ van mijn aanmeldingsemail voor de Grand Round 2018. Een begin van een bijzondere reis. In de weken voor vertrek werd er ijverig gezocht naar aanwijzingen en ontstond er een overtuiging dat we in ieder geval richting het zuiden van Europa zouden gaan, mogelijk Spaans grondgebied. Maarja, wat had ‘ultima deus esculaap’ daar mee van doen? Zou het dan toch Griekenland worden?

26 september was het zover. Na een kus aan vrouwlief en dochter begon de reis naar VieCurie Venlo. Het ontvangst was even warm als de temperatuur op de locatie van bestemming. Iedereen werd hartelijk begroet en de sfeer was al snel vertrouwd. Het was duidelijk dat een aantal collega’s deze reis eerder hadden gemaakt en er vooral veel zin in hadden. Dit werkte aanstekelijk. In de busreis die daarna volgde werden steeds meer mensen begroet, de schoolreis kon beginnen, naar Mallorca!

De dagen die daarop volgden zal ik uit privacy-overwegingen niet in detail beschrijven, er was in ieder geval iets met een TURP, roze opblaasding, drank, chip, mindfullnes, C/BOX en El Arenal. Zonder gekheid, er was ontspanning, ontmoeten, samenwerken en ontdekken in ontspannen sfeer in een Middelandszee-klimaat.

De Grand Round maakt het mogelijk om collega’s van andere organisaties te ontmoeten buiten de dagelijkse werkdruk. Het feit dat je een aantal dagen met elkaar op stap gaat, activiteiten onderneemt en opdrachten uitvoert maakt dat er automatisch samenwerking ontstaat. Persoonlijk heb ik huisartsen en specialisten ontmoet die cliënten naar mij verwijzen en heb ik inhoudelijke gesprekken kunnen voeren met vakgenoten. Dit was waardevol. Moet dit persé op een subtropische eiland? Nee. Was het helpend? Ja!

De organisatie verdient een pluim. Het praktisch regelwerk, de voorbereidingen, de activiteiten, het improviseren ter plekke, alles klopte. Lilian, bedankt voor de goede zorgen. Jacques, bedankt voor het leiden. Karen, bedankt voor de zonnebrandcrême. Paulien, bedankt voor je navigatiekunsten. Luc, bedankt voor je relativeringsvermogen. Judith, bedankt voor de fijne gesprekken. Rafli, bedankt voor je rij-kunsten. Margot, Tim en Koen, bedankt voor jullie humor!

Adios!
Leon Verhees

De zorg in zijn huidige vorm komt aan het einde van zijn houdbaarheid. Niet langer leiden alleen maar meer geld en meer mensen naar een houdbare zorg. Met de huidige manier van organiseren van zorg zou gezien de demografische ontwikkelingen rond 2035 de helft van de beroepsbevolking in de zorg werkzaam moeten zijn. De zorg zal dus moeten veranderen om toekomstbestendig te zijn, het thema van deze Grand Round.

In de eerste workshop werd de kennis rondom de demografische ontwikkelingen zoals deze door het RIVM worden verwacht bij de deelnemers getest. In de vorm van een cahoot quiz werd de deelnemers een aantal vragen en stellingen voorgelegd Uit de antwoorden bleek dat men wisselend geïnformeerd was over deze verwachtingen voor de toekomst. Vervolgens werd inzichtelijk gemaakt dat onze levensverwachting tussen 1998 en 2012 weliswaar met 3 jaar toenam en dat we bovendien langer gezond blijven maar dat dit ook gepaard ging met bijna een verdubbeling van de kosten voor zorg. Door de zorg te relateren aan andere maatschappelijke bestedingen werden de kosten voor gezondheidszorg getoond en werd de stelling dat alleen maar meer geld zonder fundamentele veranderingen geen haalbare oplossing biedt voor de toekomst. Bovendien werd de bijdrage van de geneeskunde aan een toegenomen levensverwachting in de afgelopen eeuw gerelativeerd. Er werd gedemonstreerd dat de meeste winst in het verleden werd gehaald uit gezonde voeding en betere hygiëne. Pas daarna kwamen de geboortezorg en antibiotica als belangrijke oorzaak voor een toegenomen levensverwachting naar voren.

In het verleden, zelfs het recente verleden, werd de zorg vorm gegeven door de medische professionals, hier en daar ondersteund door technologie met de patiënt als onmondig middelpunt van de aandacht. In de oude en eigenlijk nog steeds deels heersende definitie van gezondheid waren de dokters nadrukkelijk bepalend voor de inhoud van de zorg. Ook al werd zijn rechtspositie verankerd in o.a. de WGBO, in de praktijk deed de patiënt er goed aan maar gewoon te volgen wat hem, overigens met de beste bedoelingen, werd geadviseerd. Veel keuze had de patiënt niet, immers informatie en medische kennis waren het exclusieve domein van de medici. In de toekemst is gezondheidszorg die vrijwel uitsluitend wordt geleverd door professionals een doodlopende weg. Andere partijen, zowel informeel als commercieel als ook de regionale overheden zullen een belangrijke partner vormen in het organiseren van gezondheidszorg. De politiek heeft hierop al ingezet, van zorgstaat naar zorgzame samenleving. De patiënt zal meer in de leiding zijn als het gaat om zijn gezondheid.

Dit alles heeft geleid naar een nieuwe holistische visie op gezondheid. Gezondheid is niet langer alleen de afwezigheid van ziekte of gebrek maar men spreekt over “positieve gezondheid” waarbij gezondheid wordt gedefinieerd als het vermogen van mensen zich aan te passen en een eigen regie te voeren, in het licht van fysieke, emotionele en sociale uitdagingen van het leven. Deze nieuwe definitie van gezondheid krijgt wereldwijd steeds meer bijval. In een getoond videofragment lichtte Machteld Huber toe wat deze nieuwe visie op gezondheid kan betekenen voor de organisatie van gezondheidszorg en voor de positie van de patiënt.

De deelnemers werden aan het werk gezet om aan de hand van enkele stellingen de voor- en nadelen van deze nieuwe zienswijze te inventariseren en te bezien tot hoever dit model zou kunnen worden opgerekt als het gaat om de regie leggen bij de patiënt zelf. Zou het bijvoorbeeld mogelijk zijn dat mensen een vast bedrag voor gezondheid zelf zouden mogen beheren, maar op is op? In de vorm van een soort lagerhuis-discussie werd de deelnemers verzocht met elkaar argumenteren te wisselen over de stellingen, het ene moment als voorstander, het andere moment als verklaard tegenstander.

Het leverde een boeiende discussie op die een aantal zaken aantoonde.
Allereerst dat het sommige deelnemers erg makkelijk lukt om de argumenten zowel voor als tegen in dezelfde ademteug te noemen. Maar vooral liet het zien dat het voor medici toch nog onwennig is om beleid over gezondheid in een breder kader dan de geneeskunde te bezien. De discussie werd al snel met medische casuïstiek geillustreerd. De andere domeinen waarin gezondheid volgens de nieuwe definitie wordt ervaren werden duidelijk minder betrokken in de discussie en de regiefunctie werd wel gedeeld met de patiënt maar slechts met moeite gedeeld met andere partijen uit de andere domeinen. Ondanks deze onwennigheid was er wel een breed gedragen instemming met de nieuwe definitie van gezondheid en wordt deze al geïmplementeerd in gesprekken met patiënten. Misschien niet door iedereen en misschien niet in zijn volle omvang maar er is een begin. We hopen dat deze workshop een bijgedrage heeft geleverd in de verdere ontwikkeling van positieve gezondheid in Noord-Limburg.

Deze workshop is georganiseerd door Nathalie Peters, Suzanne Schraven, Bauke Freriks, Tim Roberts, Luc Eurlings en Jacques Janssen

Evaluatie

Deelnemers konden net als de vorige jaren scoren op een schaal van 1 t/m 5. Hierbij is 5 maximaal positief.

Gezien de grootschalige veranderingen door de toegenomen technologische mogelijkheden en de druk om kosteneffectiever te werken is het belangrijk om te kijken hoe wij de patiëntenzorg in onze regio in de toekomst gaan leveren.

Tijdens de workshop werd er gekeken naar de (nabije) toekomst. De veranderingen op de arbeidsmarkt met nieuwe competentie en takenprofielen. De cliënten die zelfredzamer zouden moeten zijn en meer de regievoerder dan consument, naar de “Do It Yourself (DIY)” markt. Ook werd kort stilgestaan bij de rol van de informele zorg met mantelzorgers en vrijwilligers. Als laatste kwam de zorgwerknemer 3.0 aan bod de zelfstandig, snelle schakel die gebruik maakt van de laatste technologie.

Maar wat is de rol van Robotica en Big data? En zijn er al lokale initiatieven? Hiervoor werd gekeken naar voorbeelden binnen de verschillende organisaties. VieCuri gebruikt vanuit de e-Health onder andere videoconsulting voor wondzorg op afstand, patiënten kunnen gebruik maken van de VieCuri behandelapp en is er recent een robotische scanner in gebruik genomen binnen de afdeling radiologie.

Binnen de zorggroep wordt hard gewerkt aan de verdere toepassingen van het ECD (elektronisch cliëntendossier) met inzage niet alleen door de professional maar ook door familieleden en het verbeteren van de communicatie tussen de zorgprofessionals. Binnen de palliatieve transmurale zorg bij kankerpatiënten wordt gewerkt met een webapplicatie pijncoach. Ook worden er zorgprogramma’s voor kwetsbare ouderen gemaakt.

Binnen de huisartsenpraktijk wordt er gezocht naar betere samenwerking tussen huisarts/psychiatrie met onder andere de POH GGZ en de consult functie psychiatrie met een betere ketenzorg zonder extra kosten voor de patiënt. En ook wordt er gekeken naar digitale consultaties zoals tele-dermatologie. Het Vincent van Gogh werkt aan een zinnige zuinige zorg met een Leertuin VvG-VGZ.

Na de introductie ging de groep uiteen om in een drietal kleinere groepen te brainstormen over nieuwe initiatieven in de zorg in onze regio die de duurzaamheid bevorderen. Per groep werden vier ideeën plenair gepresenteerd. En volgende er een stemming welk zes ideeën verder uitgewerkt zou moeten worden . Uiteindelijk werd er gekozen om een centraal EPD, de CBOX (communicatie box), centraal medicatiesysteem, de PPNL (patiënteninformatieplatform, tele-consulting en patientenidentificatie methodes verder uit te werken.

Om deze ideeën verder uit te werken werd gebruikgemaakt van de ‘Toolkit’ , een hulpmiddel om technologie in de zorg te implementeren. Hierin werd de implementatie route van idee -> doel bepaling -> verkenning -> implementatie -> borging systematisch besproken. De zes groepen kregen daarna de tijd om deze ideeën verder uit te werken en deze dan middels een pitch aan onze bestuurders te kunnen verkopen.

Wie wil er niet zittend op een roze flamingo met de CBOX een obductie aanvraag kunnen behandelen? Ook de eindeloze patiënten-identificatie-controles zouden opgelost kunnen worden door alle Noord-Limburgers te voorzien van een chip. Het in 4-5 systemen invoeren van ingrepen (met de bijbehorende administratieve last) zou ingeruild kunnen worden door een enkel Noord-Limburgs EPD dat daarna Landelijk uitgerold zou kunnen worden.

Tijdens deze workshop werd duidelijk dat vanuit de verschillende disciplines toch veel tegen dezelfde zaken aan werd gelopen. Een groot gemis is onder andere dat er niet op een makkelijke manier met elkaar overlegd kan worden en dat wij elkaars gegevens niet gemakkelijk kunnen inzien. De hoop is dat we door deze zaken gezamenlijk te bespreken, het platform voor onze bestuurders hebben waardoor we dit soort zaken makkelijker en gezamenlijk kunnen oppakken.

Evaluatie

Deelnemers konden net als de vorige jaren scoren op een schaal van 1 t/m 5. Hierbij is 5 maximaal positief.

De laatste workshop van de week had een iets ander karakter dan die van de dagen ervoor. Met als titel “ punch en adapt” was het de bedoeling de aandacht te leggen op de flexibiliteit en veranderingsgerichtheid die we als medisch specialisten moeten hebben in een gezondheidszorg die op vele vlakken aan het veranderen is.

De workshop begon met een plenair gedeelte waarin werd stil gestaan bij de theorieën van Darwin, welke aangaf dat we niet sterk en slim hoeven te zijn om te kunnen overleven, maar dat we het vermogen moeten hebben om onszelf aan te passen. Er werd een parallel getrokken tussen mens en dier als het gaat om hun adaptatievermogen. Onder andere verschillende vormen van camouflage (kleuraanpassingen) en vormaanpassingen (snavels, voeten, vacht) werden getoond. Ook het principe “synurbization”, oftewel het aanpassen van dieren in het wild aan de toegenomen verstedelijking van hun omgeving, wordt besproken en diverse voorbeelden daarvan gegeven. Zoals vogels die een ander voedselpatroon ontwikkelen en hun “lokroep” qua tijdstip en intonatie aanpassen aan het drukke stadsleven met veel lawaai.

Ook is het de vraag waarom er bepaalde gebieden in de wereld zijn waar onze “soortgenoten” ouder worden dan in andere regio’s. De zogenaamde “blue zones”. Vooral leven rondom de evenaar, gezond/ met mate eten, in het goede gezelschap van familie/anderen en hard (fysiek) werken lijken een gunstig effect te hebben op de levensduur. Mensen die leven in een dergelijke zone hebben zich aangepast aan de lokale mogelijkheden van hun habitat. Ook laten ze zich minder beïnvloeden door stress. In hoeverre evenaren wij als medisch specialisten de levenssfeer van een blue zone? Hoeveel risico lopen wij als beroepsgroep t.a.v. het ontwikkelen van stressgebonden klachten?

Dat uitzoeken was de insteek van het tweede deel van de plenaire bijeenkomst. Uit onderzoek blijkt dat namelijk dat wij als gezondheidszorg professionals risico lopen op het ervaren van overbelasting dan wel het oplopen van een burn out. Dit risico is 10-28%. Medische professionals staan bloot aan spanning, vaak werk gerelateerd, met een hoge werkbelasting door al de drukte en veranderingen in de zorg. Daarnaast ontstaat er door werk ook vaak een verstoring in de balans tussen werk en gezin. We hebben verschillende manieren om daarmee om te gaan. Als daar zijn het drinken van alcohol, “weg rennen” van de problemen, sporten, negeren van problemen, scheiding of ziek worden. Belangrijk is het ons te realiseren dat het ons werk inhoudelijk op negatieve wijze beïnvloed en het niet ten goede komt wat betreft het contact met collega’s en patiënten. Wat beschermend kan werken tegen overbelasting is het ervaren van zingeving/betekenisvol bezig zijn. Dat geeft een positieve kijk op de toekomst. Ook een oplossingsgerichte en actieve houding biedt soelaas.

Hier ligt de nadruk op in het laatste gedeelte van de presentatie. Hoe kunnen we ons wapenen tegen stress. Hoe gaan we ermee om? Het gaat dan voornamelijk over coping, een cognitieve en gedragsmatige inspanning om interne of externe eisen en de conflicten daartussen te overwinnen, te verminderen of te tolereren. Het is een bewust proces om je omgeving aan te kunnen passen aan omstandigheden of je persoonlijke voorkeuren en goals aan te passen aan de eisen van de omgeving. De coping strategieën zijn in te delen in “actieve” of “emotionele” strategieën. Beschermend tegen burn-out zijn een actieve coping, sociale steun zoeken en acceptatie. Minder helpend zijn de emotionele coping strategieën.

Rigiditeit, eigenwijsheid, weerstand tot veranderingen, een autoritaire opstelling en het ervaren van controle in oncontroleerbare situaties werken een goede coping niet in de hand. Te adviseren is te evalueren wat eerder wel of niet gewerkt heeft in het oplossen van een probleem. Daarbij zou je je strategie moeten aanpassen aan de huidige situatie, dit blijven monitoren en eventueel je strategie bij sturen indien nodig. Ondertussen is het blijven ontwikkelen van nieuwe interesses en vaardigheden essentieel met daarbij het oog op duidelijke doelen en waarden. Waarbij je het beste kunt zorgen voor zo min mogelijk incongruente activiteiten en het steunen op je sociaal netwerk.

Om na te gaan van welke coping strategieën onze groep medisch specialisten en bestuurders doorgaans gebruik maken, werd collectief een test ingezet waarbij men de gelegenheid kreeg te reageren op de zin “ als me iets tegenzit dan…” en een keuze te maken uit twee opties wat betreft aanpak. Hieruit kwam naar voren dat er binnen de groep verschillende medisch specialisten een evenredige verdeling zit in de “emotionele” en “actieve” coping en dat de bestuurders allemaal “blauw” waren, dus een actieve coping hanteren.

Om tot rust te komen na het intensief toehoren van onze workshopsprekers, werd een mindfullness oefening ingezet. Iedereen werd verzocht hiervoor in een voor hem of haar gemakkelijke positie te gaan zitten/staan. Stoelen werden weggehaald.

Eenmaal helemaal “zen” werden er groepjes samengesteld die elk op zoek gingen naar een rustgevende plek met als opdracht een eigen mindfullness oefening te bedenken. Deze oefeningen werden vervolgens per groep gepresenteerd en gedeeld met de collega’s. Ze varieerden van een theaterspel waarin we ons als “modellen” en “heksen” mochten presenteren, ademhalings/focus oefeningen en rollenspellen over hoe onze patiënten op een “mindfullnesswijze” te benaderen in de spreekkamer of stil te staan bij het koffiezetapparaat.

Deze workshop werd voorbereid door Cecile Soemers, Margot Wagendorp en Mark Hulsbosch, Luba Mensing en Myra van der Zanden

Evaluatie

Deelnemers konden net als de vorige jaren scoren op een schaal van 1 t/m 5. Hierbij is 5 maximaal positief.

Suggesties en opmerkingen die gegeven zijn:
- Men had graag van te voren geweten wat de bedoeling van de workshop zou zijn.
- De take home message werd gewaardeerd.
- De workshop zou niet geheel passen bij de “toekomst” van de zorg binnen Noord Limburg, meer een algemeen topic zijn.
- Het was nog een idee geweest om een onderlinge intervisie moment in te bouwen.
- Ook het inzetten van een yoga of een mindfulness instructeur zou leuk geweest zijn.
- Men vond de workshop een mooie tegenhanger t.o.v. theoretische zaken.
- Het feit dat iedereen actief mee deed was leuk.

Of eigenlijk waren het er twee, of nee zelfs drie.
Sinds de introductie van het thema veiligheid en vertrouwen als centrale thema voor de Grand Round in 2012 is de inschrijving “blind”, dat wil zeggen dat de deelnemers erop vertrouwen dat de organisatie hen in veiligheid naar een mooie bestemming brengt en weer terug. Over deze bestemming wordt in de aanloop naar het vertrek gehint. In deze editie werden de initialen van de bestemming MS ( Mallorca, Spanje) al in de inschrijving verwerkt. We geven toe dat dat nou niet bepaald een weggever is maar ja we hebben het wel van doen met de intelligentsia van Noord-Limburg die bovendien geen enkele methode schuwt om de bestemming te achterhalen.

Aangezien hierop geen respons kwam hebben we de deelnemers voorzien van de coördinaten van de bestemming, zij het met een dubbele versleuteling. Allereerst werden de coördinaten van numeriek naar alfabetisch versleuteld om vervolgens niet de moderne coördinaten prijs te geven maar de coördinaten zoals deze door Claudius Ptolomaeus werden gehanteerd. De naam van deze ontdekkingsreiziger was versleuteld in een anagram.

Hoewel niemand aan de hand van deze aanwijzingen tot de juiste bestemming kwam ( overigens ook niet door het raadplegen van vluchtschema’s) hebben wij uit betrouwbare bron dat het proberen te achterhalen van de bestemming bij sommige deelnemers tot een genoeglijke avond heeft geleid. Wat willen we ons meer wensen dan dat mensen in aanloop naar de Grand Round elkaar al opzoeken om samen te werken.

Maar dan het echte spel:

“Ook samenwerken wil geleerd zijn”, een workshop over samenwerken. Hierbij werden in een spel verdeeld over 2 dagen de deelnemers in groepen met wisselende samenstelling getest op hun vermogen samen te werken. Al fietsend door Palma de Mallorca, al dan niet begeleid door een Venloos sprekende gids, werd niet alleen de schoonheid en historie van de stad prijs gegeven maar ook de coördinaten voor de eindbestemming van een autotocht daags erna. Dit was tevens de locatie van het diner, georganiseerd op een Finca die zonder deze coördinaten niet vindbaar was. In een reeks raadsels werden de deelnemers in groepen bevraagd. Wellicht het mooiste raadsel was dat van de draken. In dit zogenaamde Epistemische raadsel werd aangetoond dat het algemeen benoemen van kennis die bij iedereen individueel al aanwezig is wel degelijk bijdraagt aan een verdieping van kennis bij het individu. Een mooie symboliek voor de functie van de Grand Round dunkt ons.

Het was nauwelijks verrassend dat geen van de deelnemers de juiste coördinaten had. Daarentegen was iedereen zo overtuigd van de juistheid van de gegeven antwoorden dat niemand de eigen antwoorden toetste aan die van een andere groep. Er was rekening mee gehouden dat groepen niet de juiste coördinaten zouden hebben en er was in een escape voorzien door het openen van een noodenvelop met de juiste coördinaten. Diegene die de bestemming zou bereiken zonder gebruik te maken van de noodenvelop zou winnen.

Opvallend genoeg kozen de deelnemers voor een concurrentiemodel voor het oplossen van dit raadsel wat er uiteindelijk toe leidde dat slechts 1 viertal dat geen gebruik hoefde te maken van de noodenvelop als winnaar kon worden gehuldigd. Echter, als de eerst gearriveerde groep haar coördinaten had gedeeld met de rest had dit spel 76 winnaars gekend.

Er is nog veel te winnen in de samenwerking maar leuk was het wel.

Wisseltrofee

De Grand Round kent een nog jonge traditie en dat is het toekennen van een wisseltrofee aan een van de deelnemers. Met deze wisseltrofee willen wij één van de deelnemers in het bijzonder danken voor de steun die wij van hem of haar de afgelopen jaren hebben ervaren. Het is daarmee een erkenning als bijzonder ambassadeur van het gedachtengoed van de Grand Round. In principe is elke deelnemer die zijn ervaringen van de Round deelt met collega’s die (nog) niet zijn mee geweest een ambassadeur. Daar zijn we jullie allemaal dankbaar voor en door deze mond op mondreclame lukt het ons telkens nieuwe professionals enthousiast te maken een keer mee te gaan.

Sommigen onderscheiden zich echter door de wijze waarop ze hieraan invulling geven. Het behoeft geen betoog dat Peter Janssen de houder is van het origineel dat levenslang in zijn bezit blijft. Andere illustere houders van de wisseltrofee zijn Alphons van Nispen tot Pannerden en Pim van Bekkum.

Wat zijn dan de criteria die wij hanteren voor het toekennen van de wisseltrofee? Allereerst lijkt senioriteit de verbindende factor. Daarnaast staan humor, regelmatige deelname, enthousiasme en positiviteit hoog op het score-lijstje. Degene die we vandaag de lauwerkrans omhangen en houder van de wisseltrofee voor de komende 2 jaren voldoet aan al deze criteria. Daarnaast beschikt hij over een gezonde dosis zelfspot en schuwt hij het niet een markante rol te nemen in de workshops. Hij vindt de boodschap belangrijker dan de verpakking en is zelfs bereid zijn imago hiervoor te offeren. Voor degenen die niet weten waar dit over gaat vraag er uw collega die er afgelopen keer wel bij was gerust eens naar. Badjas, zwembroek en roze flamingo geven hem prijs. Een man die oplossingsgericht is en niet probleemgestuurd en die bij het galadiner op bijzonder warme wijze het woord nam, de collega wiens motto het ooit was “bijna alles wat u doet is onbelangrijk, maar het is erg belangrijk dat u het doet”. Wijze woorden waar wij het alleen maar roerend mee eens kunnen zijn.

U heeft het inmiddels wel geraden: de nieuwe houder van de wisseltrofee voor bijzonder ambassadeurschap is Adriaan de Bruïne.
Adriaan bedankt en hopelijk tot de volgende Grand Round.

De voorinformatie
Over het algemeen vonden de deelnemers de informatie voldoende. Ondanks de geheime bestemming waren de regels omtrent bagage en wat mee te nemen goed. Voor een volgende keer zou het fijn zijn om vooraf te weten of fiets- dan wel hardloopkleding in het koffer kan.

De opzet, bestemming en het programma
In vele evaluaties kwam naar voren dat de groepen steeds goed gemixt werden waardoor je steeds weer nieuwe mensen ontmoet. En dat ontmoeten is toch het hoogst gewaardeerde van de Grand Round. Mallorca vond men over het algemeen een verrassende, fantastische, mooie, zonnige bestemming. Met name het klimaat wordt genoemd zodat buiten activiteiten altijd door gaan. Men waardeert de mix van workshop en samenwerking in de middagactiviteiten maar ook dat daarnaast nog ruimte is voor eigen invulling. Enkele kritische punten waren de lange busritten naar de diners en er zouden ook opdrachten in de autotocht moeten zitten.

Graag willen we nog enige uitleg geven wat betreft de bestemming en de vluchthaven. Tijdens de voorbereidingen van de Grand Round wordt er gekeken naar bestemming, vluchttijden, klimaat, conferentiemogelijkheden, aanbod sociale activiteiten en budget. Dit geheel leidt tot een compleet pakket. Echter, pas bij het beschikbaar komen van het zomer vluchtschema van maatschappijen weet de organisatie zeker of bepaalde vluchten voor grote groepen geboekt kunnen worden. Dit is niet te vergelijken met individuele vluchten. De hotels met conferentiemogelijkheden zijn dan al lang geboekt want daar kun je niet zo lang mee wachten. Het gevolg is dat er dan een impopulaire verbinding of vluchthaven beschikbaar is om op de bestemming te komen.

Enkele tips die wij nog willen vermelden: geef voor de Grand Round al huiswerk op, gezamenlijke afsluitende feestavond in de bar, vooral doorgaan! Ook kwamen er voorstellen voor de volgende Grand Round: Ibiza, Florence, Valencia, Knokke, Berlijn, Ierland, Zuid-Duitsland.

Maar dan het eindcijfer. In een eerste stiekeme blik in de bus op weg naar huis bleek dat er alleen maar scores boven de 7 waren gegeven voor de Grand-Round als geheel, een aantal achten, veel negens en zelfs enkele tienen waarmee het gemiddelde uitkwam op: